De pauze is voorbij, het volgende lesuur wacht op ons. Samen met een collega loop ik samen richting onze lokalen. Als we de aula doorkruisen horen we achter ons: “Mevrouw!”

Niet wetende wie ze bedoelen draaien we ons allebei om. Leerling S. (14 jaar) was de gene die riep, ziet onze vragende blik en biedt opheldering: “Nee, u”, en kijkt mij aan.

Ze legt mij een situatie voor en ik geef aan dat we het over een uurtje in de les zullen bespreken. Klaar. We willen ons net weer omdraaien als leerling Q.(14 jaar) die tijdens het praten naast S. was gaan staan vervolgens “Mevrouw” riep.

Door het gesprekje net met S. ga ik er vanuit dat ik weer bedoeld wordt en geef door “Ja” te zeggen aan dat hij zijn vraag kan stellen.

Leerling Q.: “Nee, niet u. Zo belangrijk bent u ook weer niet hoor!”

Zo. BAM. Op naar het weekend 😉