Leerlingen in actie voor het klimaat
De klimaatstaking. Ik denk dat geen enkele middelbare school deze week dit onderwerp niet op de agenda had staan. Veel scholen hebben een brief gestuurd naar ouders, hierin leggen ze uit dat leerlingen geen stakingsrecht hebben en wel leerplichtig zijn. Maar omdat natuurlijk niemand het belang van een goed klimaat kan ontkennen, werken de meeste scholen mee mits de ouders toestemming geven en de verantwoordelijkheid nemen voor de acties van hun kind.
Onze school heeft ook zo’n brief verstuurd en vandaag was het onderwerp nummer 1. Zo’n 10% van onze leerlingen heeft een toestemmingsbrief ingeleverd. Daar kreeg ik dan weer vragen over.
Leerling L. (14 jaar): “Mevrouw, als je toestemming hebt maar niet gaat staken, heb je dan een probleem?”
Ik leg uit dat dit niet aan ons is. Dat leerplicht niet op het Malieveld zal komen checken wie er allemaal zijn. Dat wij er natuurlijk vanuit gaan dat ouders die er voor tekenen, hun kind ook de les gunnen hoe het is om te staken en wat daar bij komt kijken.
L. hoort mijn verhaal minder dan de gezichten van haar klasgenoten die tot haar spreken. “Top, dan ga ik ook vragen of mijn moeder voor mij tekent!”.
Bij de Aardrijkskundeles hadden ze het al over het klimaat en wat je hiervoor kan doen als individu, de brug was vandaag dus natuurlijk al snel geslagen naar de staking.
Een leerling vertelt dat ze gaat staken. Als de docent vervolgens vraagt of ze dan ook naar het Malieveld gaat heeft de leerling een sterke return: “Nee, veel te veel CO2-uitstoot!”
Scherp. Maar mijn collega was toen nog niet klaar en vraagt door, wat is de leerling morgen dan wel van plan te doen is voor het klimaat (niet echt een idee) of wat de leerling normaal doet voor het milieu (niets wat de leerling kon bedenken). Dan krijgt de docent natuurlijk de vraag terug en maakt er schaakmat van: “korter douchen, maximaal 1x per week rundvlees eten, auto zo min mogelijk gebruiken, … (en nog meer)”.
Tja… Ik had toch liever geen staking gehad maar een dagje verplicht extra samen praten over het onderwerp, dingen veranderen en écht in actie komen. Ik denk dat de situatie dan toch meer win-win was voor het milieu en de toekomst, in plaats van win-win voor sommige leerlingen (geen school en doen waar je zin in hebt).
Ben benieuwd naar de stakingsverhalen vrijdag en wat ze allemaal gedaan hebben om het klimaat te redden. Ik blijf vol vertrouwen. Ga maar van het beste uit: 10% van onze leerlingen leert morgen wijze lessen over staken. Toch?!