Docenten zijn de slechtste leerlingen
In onze lessen besteden we tijd aan meer dan alleen de lesinhoud die hoort bij ons vak. Algemene vaardigheden, normen, waarden, gedrag, respect, plannen, reflecteren, presenteren, allemaal dingen die zomaar bij elke docent langs kunnen komen als lesje in een les.
Zo staan we vaak genoeg stil bij wat we “normaal” gedrag vinden en wat we verwachten van leerlingen in het lokaal. Hilarisch is het dan ook als je ‘s Ochtends tijdens een vergadering over hoe gaan we vergaderen, het precies zo ziet lopen als dat we net aan het bespreken zijn dat we niet willen.
Net zoals in de klas moet er afgesproken worden hoe iemand het woord neemt. In mijn les is dat soms door een vinger op te steken en soms juist helemaal niet. Ik bepaal dat aan de hand van het doel van dat lesonderdeel en probeer daarover dan zo duidelijk mogelijk naar de leerlingen te zijn. Iets wat, hopelijk, al mijn collega’s ook doen. Maar… Als we zelf de “leerlingen” zijn, in een vergadering, zijn we net zo “erg”. De een praat, de ander praat er door heen, weer een ander steekt heel “luid en duidelijk” de hand op waarvan de spreker weer van haar stuk wordt gebracht.
Docenten zijn slechte leerlingen. Maar tijdens het observeren van dit gedrag, kon ik toch mijn lach niet inhouden en was ik dus weer hetzelfde als die leerling die lacht om het gedrag van zijn klasgenoten. Stom hè?
En daar moet ik nu aan terugdenken, kwart voor twaalf ‘s avonds nadat ik net twintig minuten voor tijd een deadline haal. Ik druk leerlingen nog zo op het hard om te plannen, rekening te houden met het onvoorspelbare. Ik hoor mezelf nog zeggen: “wat als de laatste avond er iets gebeurt of je opeens ziek wordt, dan heb je een probleem!” Daar moest ik een uur geleden wel om lachen terwijl ik mij steeds zieker voelde worden, maar door moest vanwege een deadline. Zelfspot noemen we dat.
Docenten zijn de slechtste leerlingen, ik dus blijkbaar soms ook. Maar gelukkig zie ik het van mezelf en kan ik er nog om lachen ook. Dingen die ik ook altijd belangrijk vind bij leerlingen.
En voor “insiders”, de deadline was voor mijn aanmelding voor het Apple Distinguished Educator-programma. Of zoals ik het uitlegde aan mijn leerlingen: een keurmerk voor docenten die goede dingen doen met Appletechnologie in hun onderwijs. Ik moest mezelf in twee minuten presenteren en laten zien waarom ik het verdien om ADE te worden. Deadline gehaald, makkie toch? Ik had zeker nog twintig minuten over. Nu hopen dat ik een voldoende haal! 😉