Leerling L. (12 jaar) tijdens een preek van mij: “Weet u, als u boos bent, lijkt u helemaal niet boos.”

Ik: “Dat is raar… Zelfs als ik blij ben kijkt mijn gezicht nog boos. Kijk maar.”

Ik trek een ‘neutraal’ gezicht, de hele klas begint te lachen en bevestigen wat ik net zei: “Het is echt waar ja!”

Leerling A. (12 jaar): “We kunnen uw gezicht gewoon niet serieus nemen.”

Ik kan niet anders dan in de lach schieten: “Het lijkt mij beter als we verder gaan met de les voordat het helemaal uit de hand loopt en jullie nog ergere dingen tegen me gaan zeggen!”

Als de uitleg afgelopen is en de rust is wedergekeerd ga ik één op één nog even in gesprek met leerling A.: “Ondanks mijn hoofd luisteren jullie toch naar me…”

Leerling A.: “Ja… Best wel raar eigenlijk!”