Voor een onderzoeksverslag moeten leerlingen tijdens het onderzoek ook foto’s maken. Ik zie een groepje leerlingen de boom gebruiken als iPadstatief om vanaf daar foto’s te maken. Vervolgens zie ik de leerlingen hun hoofd zo bewegen dat ze expres met onderkin op de foto komen, ze doen erg hun best en veel moeite voor deze pose. Ik vind het gebruik van de boom briljant en het een vermakelijk gezicht en pak mijn telefoon om van afstand dit te fotograferen.

Later zijn we terug in het lokaal voor het verwerken van d onderzoeksresultaten. Een van de ‘selfie’leerlingen komt naar mij toe: “Klopt het dat u een foto van ons gemaakt hebt? Dat zeiden ze (wijst naar groepje klasgenoten).”

Ik bevestig en leg uit waarom ik het deed, dat se er leuk op staan (zonder onderkin), dat het van ver af is en dat ik er niets mee ga doen.

Klasgenoot: “U moet hem wel naar hun dm-en hoor!” (DM is een privébericht in Instagram)

Ik raak aan de praat en uit mijn verbazing over het feit dat ik elke foto heel bewust bezig ben met zo min mogelijk onderkin te showen en dat ik leerlingen juist vaak expres onderkinnen zie maken voor de foto.

Klasgenoot: “Het is in ieder geval goed dat u dit van uzelf weet (duidend op mijn onderkin).”