Leerling N. (14 jaar): “Mevrouw, u ziet er goed uit vandaag.”

Klas genoot begint te lachen. Ik sta beetje met mijn mond vol tanden en weet niet hoe te reageren.

Leerling N. een tikje verontwaardigd: “Wat?! Ik meen het hoor! … … Ik kan het ook nooit goed doen, doe ik een keer aardig en dan gelooft niemand me!”

Ik: “Sorry! Dankjewel, dat is erg aardig van je. Het kwam gewoon wat onverwachts nadat je het vorige week over een fatpack had…”

Leerling N.: “Ja gewoon, ik dacht dat is leuk dat blauwe jasje zo met dat shirtje.”

Ik: “Dankje, zo had ik het vanmorgen ook bedacht.”

Gelukkig konden we er later samen nog om lachen. Eind goed, al goed.