Ik zie twee leerlingen smoezen en giechelen alsof er snode plannen gesmeed worden: “Jaaaa! We gaan haar natekenen!”

De koppies buigen over het papier voor ze, serieuze en geconcentreerde blikken. Dan schiet er een koppie omhoog en zegt bloedserieus: “Sorry als u een beetje scheef wordt!”

Ze gaan meteen weer druk verder, andere koppie kijkt nauwelijks op van de tekening en mompelt: “Sorry als u een beetje blauw wordt”

…. mompel mompel ….

…. “Ja! Ze heeft wel van die lippen als ze praat!” ….

…. mompel mompel ….

…. bulderen van het lachen ….

…. mompel mompel ….

“Tadaaa!”

Ik zal het resultaat niet met ze delen. Laat ik het zo zeggen, ik beschouw de moeite die ze namen maar als een compliment, de tekening zelf … tja … voelde minder complimenteus.