Een leerling komt de personeelskamer binnen, vrijdagmiddag en we zitten nog met een clubje docenten daar te werken. Het is een showman. Een clown. Altijd onvoorspelbaar en altijd vol met geintjes. Een serieus gesprek met hem voeren is niet te doen.
De geschiedenisman kijkt hem aan. Met een grijns zegt de leerling: “ik had geklopt hoor, maar er gebeurde niets.” Nogal wiedes als de deur te ver weg en om de hoek is om het kloppen überhaupt te kunnen horen. Brutaal stapt hij nog net even wat verder. Wij kijken hem allemaal vragend aan, wie van ons moet hij hebben. “Ik heb hulp nodig van de slimste docent van de school.”. Geen reactie van ons. “Mevrouw Schoonemann, kunt u mij even helpen.”
Ik veer uit mijn stoel op, dat is heel wat op vrijdagmiddag, zeker met nog een hele lange (werk)avond voor de boeg. Loop met hem mee, terwijl hij zijn probleem schetst. Ik weet er een hoop van, maar er is geen oplossing voor zijn probleem. Ik loop terug en werk verder.
De komende uren zien we hem nog een paar keer terug. Het volgende moment is hij op zoek naar mevrouw W. en geeft haar ook een kwalificering. Ik vang helaas net niet op waar zij, volgens hem, de beste in is. De tijd tikt onverbiddelijk door en daar is hij weer. Mevrouw W. en ik kijken wederom vragend. “Ik heb nu de liefste docent van de school nodig.” We schieten beiden in de lach en weten dat hij ons in ieder geval niet bedoelt. Hij spreekt de betreffende collega bij naam aan en we hadden gelijk. Wij dus duidelijk niet.
Elke docent heeft zijn talent. Als ik heel wat uren later thuis kom van school (ondertussen alweer nacht), de tv aan zet en mijn opgenomen programma’s bekijk, besluit ik na paar crime series te gaan voor de cabaretshow van Johan Goossen. Cabaratier en docent op een ROC (ik denk ook in deze volgorde), eerst voor brood op de plank docent geworden en nu waarschijnlijk ook deels ter inspiratie voor zijn shows (aangezien hij twee weken na zijn ontslag alweer terug was). De show gaat minder over onderwijs dan zijn vorige show, daar koos hij ook heel bewust voor. Hij vertelt over een leerling die hem uit zijn pauze haalt omdat één meisje uit de klas aan het huilen is. De leerling had hem gehaald omdat hij vond dat die meneer Goossen zo goed met huilende meisjes om kan gaan, terwijl de cabaratier dat gevoel helemaal niet heeft, niet weet hoe zich te gedragen en erg onzeker is over alles wat hij in deze situatie doet.
Ik denk terug aan vanavond. Elke docent heeft zijn talent. Elke docent heeft zijn kunde. Gevoelens, emoties en tranen, zijn niet die van mij. Ik ben niet die lieve docent die gehaald wordt als een klasgenoot overstuur is. Ik ben de docent voor het luchtige grapje of de mild sarcastische opmerking. De docent voor laten we het maar luchtig houden, niet te zwaar. En toch kwam de showman, na een retespannende presentatie voor een panel ondernemende bedrijfsmensen even bij W. en mij vragen. “Wat bedoelde ze eigenlijk met die feedback? Deed ik zus en zo niet goed? Hoe had ik dat anders moeten doen? Deed ik het wel een beetje oké?” Een ander vraagt: “Mevrouw, wat vond u van onze presentatie? Was het erg slecht? We waren tenminste wel eerlijk!” Om vervolgens de volgende vraag van een leerling te beantwoorden: “Staat het beter als ik me mouwen zo heb, of als ik ze naar beneden doe?”.
In onzekere tijden grijpen ze terug op wat ze kennen, en dit hoeft dus niet altijd de liefste docent van de school te zijn. De slimste of andere kan dan dus ook. Zo heb ik mijn pluspunten en verbeterpunten en denk ik trots aan het compliment dat ik gaf aan de jongen met podiumvrees na zijn presentatie. De twijfel die ik had, moet ik dat wel doen, is het niet raar als ík dat doe, past dat wel bij mij? Toch gedaan en blij dat hij was met het compliment. Elke docent én elke leerling heeft zijn talent. Beide verleggen steeds hun grenzen en leren bij. En zo staan docent en leerling even niet zo ver van elkaar af. Wat een inzichten na een werkdag van zestien uur, de mooiste onderwijsdagen zijn die buiten het boekje om, de ontmoetingen buiten lestijd. Wat leren we veel van en met elkaar!
Die ene docent oorspronkelijk geplaatst op Levenslessen van Milou Schoonemann