Veiligheid, een onderwerp dat bij bijna elk schoolvak wel een keer aan bod komt. Bij de talen leer je hoe je jezelf kan redden in een andere taal voor je eigen veiligheid, bij Maatschappijleer leer je een gegronde mening vormen en hoe je deze goed kan ventileren voor je eigen veiligheid, bij Aardrijkskunde heb je het voor ieders veiligheid over hoe we met de aarde om moeten gaan en bij Biologie heb je het over veiligheid bij het … nou je weet wel.
Bij mijn vak, Natuurkunde, komt veiligheid in het verkeer aan bod. Ik vind het zelf een leuk onderwerp omdat je er echt over kan praten en iedereen al voorkennis heeft over het onderwerp. Althans dat denken ze, totdat ze daadwerkelijk moeten uitrekenen hoeveel meter een auto nog verplaatst als hij ziet dat hij moet gaan remmen.
Om die afstand uit te kunnen rekenen moet ik het eerst met de klas over reactietijd hebben. Ik vertel ze niets nieuws, drank, drugs, medicijnen, mobiele telefoon, concentratieproblemen, weersomstandigheden, ze lepelen allemaal stuk voor stuk redenen op waardoor je reactietijd negatief beinvloed kan worden.
Tijd voor mij om het dan te koppelen aan mijn dagelijkse praktijk. Ik vertel ze dat ik geen alcohol drink, verbaasde blikken maar geen vragen of opmerkingen, maar dat ik soms toch twijfel of ik wel het beste kan terugrijden na een avondje stad. Ik haal een situatie van twee weken daarvoor er bij, een avond waarop ik logischerwijs de BOB ben. Ik heb die avond een ontzettende last van mijn hooikoorts, hoofd vol snot, continue niezen en een volkomen lamgeslagen geest (ik omschrijf dat gevoel altijd als: mijn hoofd vol met watjes of wolken) waardoor ik bijna niet meer kan nadenken. Daarnaast slik ik hooikoorts medicijnen die van zichzelf ook al invloed hebben op je reactievermogen. Ik leg uit dat ik op dit soort momenten wel eens twijfel wie er veiliger zou rijden op dat moment, mijn vriend die gedronken heeft maar heel wakker is of ik met mijn hoofd vol watten, totale gebrek aan concentratie en volledig ingestort. We bespreken dat niet alleen het verschil in reactietijd maar ook in het wel of niet nemen van risico’s (ik rij dan veel behoudener dan nodig, de persoon onder invloed van alcohol neemt waarschijnlijk juist meer risico dan normaal).
Ik probeer ze zo bewust na te laten denken dat het niet alleen gaat om wat de wet voorschrijft (je mag wel rijden tijdens een hooikoortsaanval maar niet als je gedronken hebt) maar zelf na te denken of iets ook verstandig is (beide niet rijden is de verstandige keuze). Één leerling had echter een hele andere blik op de situatie en de perfecte oplossing voor het bestuurdersdilemma: “Mevrouw, u kunt maar beter gaan drinken dan!”. Hij zorgde er gewoon voor dat hooikoorts of geen hooikoorts ik ook gewoon de weg niet op mocht, problem solved.
Er is iets geleerd vandaag, maar of dit de juiste (levens)les was…