The day after they lived happily ever after
Iedereen die mij kent weet dat ik van nature geen Disney prinsessen uitstraling heb. Dus bij het horen van het thema van het schoolfeest was ik niet meteen enthousiast. Het zou voor mij lastiger worden dan gewoon een jurkje uit de kast trekken en TADAA daar heb je sneeuwwitje, doornroosje of assepoester.
Zo begon anderhalve maand geleden mijn zoektocht naar de perfecte outfit voor het schoolfeest met thema Disney, want als ik mij verkleed, moet het kloppen en goed zijn ook. Op internet strandde ik al snel omdat ik, als niet-carnavaller, de prijzen te hoog vond voor eenmalig gebruik. Uiteraard werd de situatie voor mij was een paar dagen voor het feest dringend en steeg het toen eindelijk op mijn prioriteitenlijstje.
Na zorgvuldige selectie had ik de avond van te voren twee outfits om uit te kiezen en de meningen van iedereen die ik hierover sprak waren verdeeld, wat er voor zorgde dat ik op de dag zelf nog niet wist hoe ik zou gaan. Passend bij het thema want Disney is natuurlijk ook onvoorspelbaar en altijd verrassend.
Bij de start van het feest sta ik in een outfit buiten bij de deur om de leerlingen te ontvangen en een oogje in zeil te houden bij de blaastest. Leerlingen komen aanlopen, stoten elkaar aan en zeggen “OH MY GOD, dat is mevrouw Schoonemann!”, waarop de ander aanvult “Sexy pakje hoor mevrouw.”. Langzaamaan komt de stoet auto’s in beweging om de leerlingen zo dicht mogelijk bij de deur af te zetten. Eentje neemt dat heel letterlijk en rijdt tot de deur waar ik midden op het pad sta, de leerling stapt uit en zegt “haha mijn vader zei dat hij die pinguïn ging aanrijden”.
“Waarom een pinguïn, mevrouw?” Een vraag waar mijn hockeyteamgenootjes de avond daarvoor ook druk mee bezig waren, hun primaire reactie was namelijk dat een pinguïn geen Disney was maar eigenlijk wilde ze mij zo graag in het pak zien dat ze op zoek gingen naar de oplossing. Als antwoord op de dozijn de leerlingen die de vraag stelde gebruikte ik ook gewoon de ‘foute antwoorden’ (géén Disney maar wel animatie): Madagascar, Happy Feet, Surf’s Up uit angst dat ze in de goede antwoorden Mary Poppins en Toy Story de rol van de pinguïns niet zouden herkennen.
Om de sfeer op de dansvloer te brengen daagden leerlingen mij uit om als pinguïn te dansen met als resultaat dat de rest ook wel een dansje durfden te wagen, al met al zat de sfeer er snel in. De dansvloer stroomde vol, zo vol dat er weinig ruimte overbleef om veilig te dansen.
Als ik even later weer terug kom uit het zitgedeelte kijken leerlingen mij vreemd aan, de ogen blijven staren en je ziet de twijfel in hun ogen. Een paar durven de vraag toch te stellen “Was u net geen pinguïn?”, pinguïn? Ik ben toch echt verkleed als Peter Pan. Kortom, een magische avond.
Leerlingen weten de magie altijd ruw te verstoren met een vraag die niet op zo’n avond thuis hoort:
“Mevrouw, gewoon even tussen ons, hoe heb ik het PTA NaSk gedaan?”. Reden genoeg voor mij om toch maar gewoon te dansen en op die manier een oogje in zeil te houden. Als er een hardcore nummer op wordt gezet zijn de rollen omgedraaid en kijken de leerlingen naar mij om te kijken of ik weer ga hakken. Iets wat mij natuurlijk prima afging zonder pinguïnpak!
Na het laatste nummer verlaten alle Disneyfiguren de discotheek met alle glazen muiltjes nog aan en leefden ze nog lang en gelukkig.
Om de volgende dag proberen een uiltje te knappen in de les waar ik graag een bezemsteeltje voor steek door ze wakker te houden.
“Maar mevrouw, bent u dan nooit moe?”
Sommige dingen blijven toch magie!